Grupa Wsparcia Psychicznego

Sensitive

PRZEDSTAWIONY PONIŻEJ PORADNIK MA CHARAKTER TYLKO I WYŁĄCZNIE INFORMACYJNY ! Od stawiania diagnoz i leczenia są odpowiednie instytucje, psychologowie i psychiatrzy. Naszym zadaniem jest stworzenie miłej i przyjemnej atmosfery gdzie każdy znajdzie coś dla siebie i nie będzie czuł się odrzucony. Zapraszamy również do naszego pokoju [link widoczny dla zalogowanych] wsparcie_emocjonalne

Kontrowersyjną sprawą jest ściślejsze sformułowanie celów psychoterapii. Odmiennie sformułują je różne szkoły terapeutyczne. Można zauważyć dwa podstawowe spojrzenia na tę sprawę. Pierwsze, idące m.in. za Jaspersem, uważa psychoterapię za metodę leczniczą, tj. należącą do medycyny. Celem medycznie rozumianej psychoterapii jest leczenie pacjenta z zaburzeń psychicznych bądź współdziałanie w tym leczeniu. Inaczej mówiąc, celem jest zmniejszenie lub uwolnienie od cierpienia związanego z objawami chorobowymi. Jest to węższe ujęcie psychoterapii, nie przez wszystkich przyjmowane, jednak dość jasno określające granice zainteresowań psychoterapii. Klarownie określa ono kompetencje terapeuty, wskazuje na potrzebę współpracy z reprezentantami różnych specjalności medycyny. Tak uprawiana psychoterapia jest traktowana jako leczenie, bądź element leczenia, zaburzeń lękowych, fobii, zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, depresji, zaburzeń odżywiania, stanów reaktywnych, a także, przynajmniej niektórych, chorób psychicznych.

Istnieje też w praktyce inny sposób widzenia celów psychoterapii, kiedy nie są one formułowane w języku medycznym, ale przy pomocy takich kategorii jak rozwój osobowości, zwiększanie osobistej autonomii, zdolności do realizacji dążeń życiowych i znaczących dla danego człowieka wartości. Owe dwa opisy procesu i celów psychoterapii zastosowane do przypadku niektórych osób z problemami emocjonalnymi mogą być widziane jako tylko odmienne sposoby opisu zasadniczo tego samego jednostkowego problemu. W innych przypadkach i ujęciach psychoterapeutycznych mogą jednak wyrażać głębszą różnicę w rozumieniu terapii i jej celów. Wtedy można mówić o ujęciu ściśle niemedycznym. Celem działania medycznie rozumianej psychoterapii pozostanie zawsze ulżenie cierpieniu, uwolnienie się od choroby, choćby przez własny rozwój psychologiczny i osobowości. Podejście niemedyczne nieraz stawia sobie za cel bardziej „ambitne” (co nie znaczy że realne) cele, które bywają ujmowane jako zapewnienie osobistego szczęścia, a nawet odnalezienia ostatecznego sensu własnego życia.